Bij het ontwerpen van tuinen en parken wordt gekeken naar de oriëntatie van de locatie ten opzichte van de zon, schaduw, regen en wind. Kennis van de geologie, bodem en de vochthuishouding daarvan, vormen belangrijk uitgangspunt bij het bedenken van een tuin- en parkontwerp.

Zo ontstaat een uniek ontwerp met ruimtelijke contrasten en ruimtes die omarmd worden door weelderige beplanting.

Beplanting die zowel ‘s zomers als ‘s winters volume, structuur en kleur behoudt.

Zo worden plantenborders opgebouwd met een diverse samenstelling van bloeiende vaste planten in combinatie met siergrassen en al dan niet groenblijvende bloeiende heesters.

Dit alles ter ondersteuning en versterking van de verharde hoofdstructuur gevormd door open ruimte, verharding, gazon, waterelementen en gebouwde elementen.